Ametist.

Selam! Bir şeyler söylemeye geldim. Yıllardır kişisel gelişimle ilgilenirim. Kuantum dişünce, nlp, empati, çekim yasası, reiki, yoga , meditasyon ... Ohoo .. Bunların üzerine sürüsüne bereket kitap da hatmettim Pozitif düşünmeyi öğrenmeye çalıştım. Zihnimi boşaltmaya çalıştım. Olumlama , imgeleme yapmayı öğrendim. Kendimi bunu yaparım bilmem ne diye gazladım . Bir dönem ‘the secret ‘ kafasına bile girdim. Liseden beri uğraşıyorum böyle şeylerle. Yani yaklaşık 10-11 senedir. Sonuç mu ? Artık her yere ışık saçıyorum, her şeyin olumlu yönünü görüyorum , hep pozitif hayatımda hep güzel şeyler oluyor. Ohh ! Demeyeceğim tabi ki. I-ıı yok. Vallahi bu saydıklarımın hiçbiri olmadı. Olmadığı gibi daha da beter oldum! Pozitif düşünemedikçe kendimi suçlu hissettim. Çünkü bu kitaplar, videolar başıma gelen her şeyi benim düşüncelerimin çektiğini söylüyorlardı. Aklıma negatif bir şey gelince kendime kızıyordum. Sanki hep mutlu olmam gerekiyordu. Ne olursa olsun mutlu. Mutsuz olunca da

Yazmak. Son zamanlarda iletişimimizi bile yazarak kuruyoruz. Sosyal medya vs. M.Ö 3500’den beri yazıyoruz. Tarihe göre önce ticaret için yazmaya başlamışız, sonra Hitit kralları tanrıya hesap vermek amacıyla anallar yazmaya başlamışlar. Sanırım günah çıkarmak için yazmaya başlamamız ilk o zamana dayanıyor. Sonra da devam etmiş işte. Kendi kronolojime baktığımda ilkokula başlamadan önce kendime göre bir yazı bulmuş onunla kendimi ifade ediyordum. Sonra yazmayı öğrenince ödevler dışında yazmaya başlamışım. Geçen gün bir kağıt buldum; oda istediğimi, annemlere kızdığımı, annemin hastalığına ne kadar üzüldüğümü yazmışım. Bir tür dışavurum sanırım. Sonra annem hıdrellezde dualarımı yazmayı öğretti bana dualarımı yazar oldum. Ünüversite son sınıfta ise bir gün tek başıma bir odada finallere çalışırken durdum ve o dönemde kafama takılanları yazdım hiç duraksamadan o an aklıma ne geldiyse. Boşalım yibi oldu benim için bu . Sonra Richart Petty’nin araştırmasını okudum. Olumsuz duyguları ve

Merhaba herkese. Şu hayatta şeffaflık ve sadelik kadar güzel bir şey yok ! Cidden yok. Zaman zaman insanları kırmamak adına pembe yalanlar söylüyoruz hepimiz belki de sırf ben bilemiyorum. Bu yalanlar öyle sorunlar açıyor ki başıma . Demişler ya yalancının mumu yatsıya kadar yanar diye gerçekten öyle . Unutuyorum söylediklerimi. Mesela; Bir arkadaşım arıyor o gün ve canım hiç konuşmak istemiyor (telefonla konuşmayı çok sevmem zaten) ama kırılmasın diye işim vardı diyorum. Sonra konuşurken uzanıyordum , internette dolaşıyordum diye söyleyiveriyorum. Al işte ! Halbuki desem ki biraz kafamı dinlemek istedim, bu sana özel bir şey değil yanlış anlama belki daha az kırmış olacağım. Artık böyle yapmaya gayret ediyorum. Herkese her şeyi abartmadan açık açık söylemek! Oh ! Sadelik konusu başka bir gündemim bu ara. Elimdeki her şeyi atmak istiyorum bu aralar. Her şeyde sadeleşme ihtiyacı duyuyorum. Eşya, insan, zihin.. instagramda takip ettiğim sayfaların arasında minimalistler eklendi he

Merhaba ! Berfçe beni mimlemiş, çok da keyifli bir mim o halde başlayalım. 1-Okuduğun en güzel kitap hangisi? Olasılıksız’ı çok seviyorum ama bin muhteşem güneş’i de çok severim karar veremedim. 2-Gelmiş geçmiş en duygu yüklü şarkı hangisi ?  * Benim için enrique iglesias -hero ve 3 doors down- here with you. 3Etkisinden çıkamadığın defalarca izlediğin bir film var mı varsa hangisi? * Hiçbir zaman filmlere o kadar anlam yükleyemedim malesef. Yok yani :) 4-Bir renk olsan hangisi olurdun ?  * Lacivert olurdum bence. Çünkü çok kararsızım heran her şey değişebilir benim için. Lacivertte içinde bir çok renk barındırıyor gibi gelir bana o yüzden :)  5-Karşı cinste aradığın en önemli 3 özellik ?  * Zeka, anlayış, sadakat.  6-En beğendiğin yabancı dizi ?  Dizilerle de pek aram yok ama üniversite birinci sınıfta bir kore dizisi olan city hunter izlemiştim, çok beğenmiştim bu olabilir.  7-Karşı cinste gördüğünde hemen soğuyabileceğin davranış ?  * Kesinlikle özgüvensizlik.